W dawnych niemieckich obiektach wojskowych ulokowało się dowództwo Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej i przez prawie pół wieku decydowało o losach miasta. Okres komunistyczny Polski Ludowej odbił swoje piętno również na architekturze miasta - nie dbano o wiele zabytków jako „poniemieckie” i ostatecznie wyburzono je. W ten sposób pojawiły się bloki mieszkalne w rynku, a nawet w sąsiedztwie zamku.
Prawie 100-tysięczna Legnica jest trzecim co do wielkości (po Wrocławiu i Wałbrzychu) miastem w województwie i jest siedzibą władz ziemskiego powiatu legnickiego. Miasto stanowi również najdalej wysunięty na południe i największy ośrodek miejski LGOM (Legnicko-Głogowski Okręg Miedziowy). W Legnicy znajdują się zakłady należące do KGHM Polska Miedź, Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna oraz Legnicki Park Technologiczny.
Miasto leży w południowo-zachodniej obszarze Polski i zarazem środkowej części województwa dolnośląskiego, należąc do krainy śląskiej. Pod względem geograficznym Legnica położona jest w obrębie Niziny Śląsko-Łużyckiej, w tym na Równinie Legnickiej, Wysoczyźnie Chojnowskiej praz Wysoczyźnie Lubińskiej. W niedalekiej odległości od miasta znajdują się trzy duże parki krajobrazowe - Przemkowski, Doliny Bobru i Chełmy. Przez Legnicę przepływają trzy rzeki, Kaczawa, Czarna Woda i Wierzbiak, a także kilka mniejszych potoków.
Na legnickim rynku, które na sposób średniowieczny zabudowany jest budynkami handlowymi, użyteczności publicznej oraz kamienicami, znajduje się niezwykły zespół małych kamieniczek, zwanych śledziowymi. Jest to osiem maleńkich i wąskich trójkondygnacyjnych kamienic w bezpośrednim sąsiedztwie Starego Ratusza. Niewielka skala tych budynków mocno odbiega od otoczenia i dodaje im niezwykłego uroku. Kamieniczki są tak wąskie, że przypominają śledzie, jednak ich nazwa ma pochodzić nie od wyglądu - powstały one prawdopodobnie w XVI wieku na miejscu dawnych kramów śledziowych. Przez wieki kamienice śledziowe nabrały różnych dekoracji stylowych. Budynek najbliższy ratuszowi posiada gotyckie piwnice, z kolei kamienice nr 54 oraz 55 są zdobione ciekawym sgraffito, powstałym około 1570 roku. Niedaleko zachowała się inna pokryta wyjątkowo bogatym, datowanym na 1565 rok, sgraffitio kamienica, czyli renesansowy Dom Pod Przepiórczym Koszem.
